ನನ್ನಿ ಇದು ಕರಣಂ ಪವನ ಪ್ರಸಾದರ ಎರಡನೇ ಕಾದಂಬರಿ. ಮೊದಲ ಕಾದಂಬರಿ ಕರ್ಮ ಹಾಗೂ ಮೂರನೆ ಕಾದಂಬರಿ ಗ್ರಸ್ತ ತುಂಬಾ ದಿನದ ಹಿಂದೆ ಓದಿ ತುಂಬಾ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಈ ಕಾದಂಬರಿ ಹಾಗೇಯೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.
ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಜಾಗವಿರಲಿ, ದೇಶವಿರಲಿ ಅಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಧರ್ಮದ ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಪರಿಸರದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ಅಪರಿಚಿತ ಭಾವ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲೇನೋ ಹೊಸತನದ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆನೇ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೂ ಬೆರೆಯದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಹಾಗೇಯೆ ಅನ್ನಿಸಬಹುದು. ಅದು ಕೇವಲ ಧಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ, ಪ್ರಾದೇಶಿಕವಾಗಿ, ಭಾಷಿಕವಾಗಿ ಹೀಗೆ ಹಲವು ವೈವಿದ್ಯತೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುವಂತದ್ದು. ಈ ತರಹದ ಅನುಭವ ನನಗೆ "ನನ್ನಿ" ಕಾದಂಬರಿ ಓದುವಾಗ ಆಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಯಾವುದೋ ಅಪರಿಚಿತ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರಮಾಡಿದಂತಾಯಿತು. ಆದರೆ ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಹೊಸತನದ ಭಾವ, ಅಪರಿಚಿತ ತನದಲ್ಲೂ ಅಪರೂಪತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನಮ್ಮ ದಾರಿ ಹೀಗಿದೆ. ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ-ಹೀಗೆ ಇದೆ ಎಂದು ಹಲವು ರೂಪಕಗಳನ್ನು ತೋರುಸುತ್ತಾ ಹಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಿಯನ್ನು ತೋರುಸುತ್ತಾರೆ.
"ನನ್ನಿ" ಕಾದಂಬರಿ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನ್ ಒಬ್ಬರ ಬದುಕಿನ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿ ಅದಲ್ಲಿ ಚರ್ಚ್'ನ, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯವ್ ಮಿಷನರಿಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಮಗೆ ಕಾಣಿಯುತ್ತಾರೆ. ಕಾದಂಬರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಲೇಖಕರೇ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಬಡತನವೋ ಮತ್ತೊಂದು ಮೂಲಭೂತ ಭಾತ್ಯತೆಗಳಿಂದ ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಮಿಷನರಿಗಳು ದೇವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಮೋಸ, ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ದೇವರನ್ನು ತಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವವರ ಬಾಯಿ ಕಟ್ಟಿಸುವ ಜಾನತನದ ನಡೆ, ಸಮಾಜಿಕ ಸೇವೆಯೆಂಬ ಮುಖವಾಡದಿಂದ ತಮ್ಮತನವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಸಹಾಯಕರ ಬಲಿಪಶು ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸತ್ಯಶೋಧನೆಯನ್ನು ಈ ಕಾದಂಬರಿ ನಡೆಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಧರ್ಮ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅದರ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಮಾಡುವ ಭ್ರಷತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುವುದಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮ ರೂಪಕ ಅಷ್ಟೆ. ಇತರಹದ ಆಂತರಿಕ ಹುಳುಕುಗಳು ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿಯೂ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಆ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿದರೆ ನಿಜವಾಗಲೂ ಇದೊಂದು ಸತ್ಯಶೋಧನೆಯ ಕಾರ್ಯವೇ ಸರಿ. ಧರ್ಮದ ಮೂಲಭೂತ ಅಂಶಗಳು ಧರ್ಮವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಧರ್ಮಸಂಸ್ಥೆಗಳು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಧರ್ಮವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸಮಾಜದಲ್ಲಾಗುವ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಎಂದು ಎನಿಸದೇ ಇರದು, ಇದು ಸತ್ಯವೂ ಸರಿ. ಫಾಬ್ರಿಗಾಸ್ ಇಲ್ಲಿ ಸತ್ಯಶೋಧನೆಯ ರೂಪಕವಾಗಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಹೂಗೆ ಕಾದಂಬರಿ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ಹಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮೂಡಿ ನಮ್ಮಿಂದ ನಮಗೇ ಉತ್ತರಗಳನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಉತ್ತಮವಾದ ಕೃತಿ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತು.
ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಜಾಗವಿರಲಿ, ದೇಶವಿರಲಿ ಅಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಧರ್ಮದ ಜನರ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಪರಿಸರದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ಅಪರಿಚಿತ ಭಾವ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲೇನೋ ಹೊಸತನದ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆನೇ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೂ ಬೆರೆಯದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಹಾಗೇಯೆ ಅನ್ನಿಸಬಹುದು. ಅದು ಕೇವಲ ಧಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ, ಪ್ರಾದೇಶಿಕವಾಗಿ, ಭಾಷಿಕವಾಗಿ ಹೀಗೆ ಹಲವು ವೈವಿದ್ಯತೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುವಂತದ್ದು. ಈ ತರಹದ ಅನುಭವ ನನಗೆ "ನನ್ನಿ" ಕಾದಂಬರಿ ಓದುವಾಗ ಆಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಯಾವುದೋ ಅಪರಿಚಿತ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರಮಾಡಿದಂತಾಯಿತು. ಆದರೆ ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಹೊಸತನದ ಭಾವ, ಅಪರಿಚಿತ ತನದಲ್ಲೂ ಅಪರೂಪತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನಮ್ಮ ದಾರಿ ಹೀಗಿದೆ. ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ-ಹೀಗೆ ಇದೆ ಎಂದು ಹಲವು ರೂಪಕಗಳನ್ನು ತೋರುಸುತ್ತಾ ಹಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಇಡಿಯನ್ನು ತೋರುಸುತ್ತಾರೆ.
"ನನ್ನಿ" ಕಾದಂಬರಿ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನ್ ಒಬ್ಬರ ಬದುಕಿನ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿ ಅದಲ್ಲಿ ಚರ್ಚ್'ನ, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯವ್ ಮಿಷನರಿಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಮಗೆ ಕಾಣಿಯುತ್ತಾರೆ. ಕಾದಂಬರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಲೇಖಕರೇ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಬಡತನವೋ ಮತ್ತೊಂದು ಮೂಲಭೂತ ಭಾತ್ಯತೆಗಳಿಂದ ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಮಿಷನರಿಗಳು ದೇವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಮೋಸ, ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ದೇವರನ್ನು ತಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವವರ ಬಾಯಿ ಕಟ್ಟಿಸುವ ಜಾನತನದ ನಡೆ, ಸಮಾಜಿಕ ಸೇವೆಯೆಂಬ ಮುಖವಾಡದಿಂದ ತಮ್ಮತನವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಸಹಾಯಕರ ಬಲಿಪಶು ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸತ್ಯಶೋಧನೆಯನ್ನು ಈ ಕಾದಂಬರಿ ನಡೆಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಧರ್ಮ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅದರ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಮಾಡುವ ಭ್ರಷತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುವುದಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮ ರೂಪಕ ಅಷ್ಟೆ. ಇತರಹದ ಆಂತರಿಕ ಹುಳುಕುಗಳು ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿಯೂ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಆ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿದರೆ ನಿಜವಾಗಲೂ ಇದೊಂದು ಸತ್ಯಶೋಧನೆಯ ಕಾರ್ಯವೇ ಸರಿ. ಧರ್ಮದ ಮೂಲಭೂತ ಅಂಶಗಳು ಧರ್ಮವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಧರ್ಮಸಂಸ್ಥೆಗಳು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಧರ್ಮವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸಮಾಜದಲ್ಲಾಗುವ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಎಂದು ಎನಿಸದೇ ಇರದು, ಇದು ಸತ್ಯವೂ ಸರಿ. ಫಾಬ್ರಿಗಾಸ್ ಇಲ್ಲಿ ಸತ್ಯಶೋಧನೆಯ ರೂಪಕವಾಗಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಹೂಗೆ ಕಾದಂಬರಿ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ಹಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮೂಡಿ ನಮ್ಮಿಂದ ನಮಗೇ ಉತ್ತರಗಳನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಉತ್ತಮವಾದ ಕೃತಿ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತು.
No comments:
Post a Comment